Stotteren

"Stotteren is datgene wat je doet om niet te stotteren".
Van belang is de ontdekking dat je niet stottert als je alleen bent of tegen een baby of huisdier praat.

Stotteren is dus geen lichamelijk functioneel probleem, maar vooral een probleem dat zich pas openbaart in gezelschap. Een communicatief probleem vraagt om een andere aanpak dan een spraakprobleem.

De therapie hoort zich dus niet zozeer te richten op het spreken, maar vooral op inzicht krijgen in het proces dat tot stotteren leidt. De rationele en vooral ook de irrationele gedachten ontdekken en hoe "het spreekheft (weer) in handen te krijgen".

Ook jonge kinderen kunnen (tijdelijk) stotteren, het is belangrijk om dat in het geheel van de spraak- en taalontwikkeling te bezien. Ik ben daarbij graag behulpzaam.

Op pagina informatie, onder links, vindt u meer over dit onderwerp op de site van de NVLF of via de site stotteren.

screeningslijst voor stotteren